Διάλογος στο βουνό

ε ρωτούν γιατί κρύβομαι στο πράσινο βουνό.

Μ’ αναπαμένη την καρδιά χαμογελώ και σωπαίνω.

Όταν τα λουλούδια πέφτουνε και το νερό περνά,

ο κόσμος μου δεν είναι ο κόσμος των ανθρώπων.

li tai po

Νοσταλγία

 ….Έντομα του φθινοπώρου φλυαρούν

στο χρυσαφένιο φράχτη,

δροσοσταλίδες λάμπουνε στο ψάθινο καπέλο μου,

το μακρινό φανάρι τρεμοσβήνει

κι ο πόθος μεγαλώνει μέσα μου.

Πέρα από τον ίσκιο βλέπω το φεγγάρι

καθαρό σαν λουλούδι μες στα σύννεφα.

Πάνω μου ο ουρανός βαθύς και γαλάζιος,

κάτω πρασινίζουν τα ακούραστα νερά.

Πλατιά η γης κι ο ουρανός απέραντος

κι ανάμεσά τους η θλίψη μου να φτερουγίζει.

Ως πότε το όνειρο θ’ αφήνει το κατώφλι μου

και θα πλανιέται πέρα στα βουνά;

Μια νοσταλγία με παιδεύει

Ατέλειωτα.

 li tai po