Ένα βιβλίο - ένα γράμμα 

...αφορμή ήταν μια ανακοίνωση του ΚΕΜΕΤΕ στη σελίδα Έδρα Εκπαίδευσης  για το βιβλίο της Μπόνι Μίλλερ, «Χτίζοντας καλύτερη σχέση με τα παιδιά στην τάξη», που μοιράστηκε στα σχολεία από την UNESCO. Το πρόβλημα κατά το ΚΕΜΕΤΕ βρισκόταν στο γεγονός ότι η κ. Μίλλερ ήταν ...σύζυγος του του τότε Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα.

Προς Παύλο Χαραμή Πρόεδρο του ΚΕΜΕΤΕ

Παύλο

Διάβασα με προσοχή την παρακάτω ανακοίνωση του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. σε σελίδα στο Internet και αισθάνθηκα την ανάγκη να σου γράψω κάποιες σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν.

Από πότε αλήθεια η καταλληλότητα ή όχι ενός βιβλίου για εκπαιδευτικούς (το οποίο ΔΕΝ έχει διαβαστεί από το ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ.) κρίνεται από το αν το έγραψε η γυναίκα του πρέσβη της Αμερικής ή η γυναίκα του πρέσβη της Παλαιστίνης;

Ποια αλήθεια δεοντολογία θεωρεί ότι ο συγγραφέας ενός βιβλίου πρέπει να είναι μέχρι το μεδούλι αντιιμπεριαλιστής, αντιαμερικάνος, και σίγουρα όχι συγγενικό πρόσωπο (αλήθεια μέχρι ποιο βαθμό;) στελεχών της Αμερικάνικης, Βρετανικής, Ισπανικής, Δανέζικης, Ολλανδικής, Τούρκικης, Αυστριακής και Ουγγρικής (λόγω στάσης Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας στην Επανάσταση του 21) κλπ πρεσβείας για να έχει "δικαίωμα" να γράφει βιβλία και το Υπουργείο να τα στέλνει στα σχολεία;

Αλήθεια η ύπαρξη αξιόλογων Ελλήνων αποκλείει την ύπαρξη άλλων ανθρώπων στον πλανήτη μας που να έχουν άποψη για τις σχέσεις εκπαιδευτικών και μαθητών;

Γιατί αυτή η ανακοίνωση του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. αν κλείσω τα μάτια και αλλάξω κάποια ονόματα μου θυμίζει ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας της 10ετίας του '30, του '50 του '60 του '70 για το ποιοι δικαιούνται να γράφουν βιβλία και να έρχονται αυτά στα σχολεία;

Τελικά τι προτείνει το Κέντρο Μελετών και Τεκμηρίωσης να κάνουμε το βιβλίο;

Μπορούμε να το διαβάσουμε;

Να το στείλουμε πίσω χωρίς να ανοίξουμε  καν τη συσκευασία του;

Να περιμένουμε το ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. να το διαβάσει και να μας ανακοινώσει και τις παιδαγωγικές του (σίγουρα λόγω συγγραφέα) διαφωνίες;

Να το κάψουμε έξω από την Αμερικάνικη Πρεσβεία διαμαρτυρόμενοι για την επέμβαση των Αμερικάνων στην ανεξάρτητη περήφανη και παιδαγωγικά ελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική της χώρας μας;

Παύλο κατανοείς πως κάποιες τουλάχιστον από τις ερωτήσεις μου δεν είναι ρητορικές αλλά η απάντησή τους καθορίζει και τον πυρήνα της στάσης μας, όχι στο αφηρημένο επίπεδο των συνδικαλιστικών ανακοινώσεων σκοπιμοτήτων και ισορροπιών αλλά απέναντι στους μαθητές μας καθημερινά.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Σαπρίκης Χρίστος