Μια έκθεση φωτογραφίας…

 
     
 

 
     
 

Αρχές της δεκαετίας του 70. Μαζί με την Αθηνά, τη Ντίνα, τη Ρούλα, τον Ηλία, το Μήτσο και τον Χρήστο πήγα κι εγώ στο φροντιστήριο του Βασίλη Τζουβάρα, του Βασιλάκη όπως πειραχτικά τον λέγαμε. Ένα φροντιστήριο με τα θρανία του, τον πίνακά του, τα διαλείμματα του. Μια ακόμα ευκαιρία να βρεθούμε και να παίξουμε παρά να μάθουμε… Γυρνώντας στα χρόνια εκείνα το μυαλό μου εστιάζει σ’ ένα μικρό αντικείμενο… Μια φωτογραφική μηχανή… Ένα μαγικό κουτί με το οποίο ο Βασίλης απαθανάτιζε τη ζωή στις Σελλάδες το ΄60 και το ΄70…

…Από τότε πέρασαν τα χρόνια. Η φωτογραφία έγινε το πάθος μου. Από 15 χρονών φωτογραφίζω συνέχεια. Πολλές φωτογραφικές μηχανές πέρασαν από τα χέρια μου. Χιλιάδες φωτογραφίες έχω βγάλει. Κι μαζί με το πάθος της φωτογραφίας ήρθε και η μανία της συλλογής παλιών φωτογραφιών. Φωτογραφίες από πλανόδιους φωτογράφους που βρέθηκαν σε μπαούλα και συρτάρια παππούδων και συγγενών….

…Τα τελευταία χρόνια ήθελα με κάποιο τρόπο να δείξω αυτές τις φωτογραφίες. Κάθε χρονιά που περνούσε όλο και κάτι τύχαινε… Φέτος πήρα την απόφαση:

Μια έκθεση φωτογραφίας στις Σελλάδες, στο Πολιτιστικό Κέντρο, με τη συνεργασία του Πολιτιστικού Συλλόγου Σελλάδων «ο Πυρσός», εκεί γύρω στο δεκαπενταύγουστο. Με δυο θέματα:

Α. Ο κόσμος που έφυγε. (Οι φωτογραφίες του Βασίλη – Απ’ το `30 μέχρι το `70)

Β. Μπακάλικο. (πράγματα και πρόσωπα)

Στον κόσμο που έφυγε 50 φωτογραφίες που έβγαλε ο Βασίλης Τζουβάρας, κυρίως τη δεκαετία του 70, με πρόσωπα και γωνιές του χωριού μας. Τις είχε φυλαγμένες η γυναίκα του, η Μαρία, όλα αυτά τα χρόνια και θέλω πολύ να την ευχαριστήσω που μου τις δάνεισε για να τις ανατυπώσω. Ταυτόχρονα  150 φωτογραφίες και από το δικό μου αρχείο, η πιο παλιά από τη δεκαετία του 30, μέχρι και το 1975.

Στο μπακάλικο φωτογραφίες δικές μου από το μπακάλικο του χωριού. Βγαλμένες το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα του 2002.

Φωτογραφίες από γωνιές και πράγματα. Πράγματα ασήμαντα, καθημερινά. Ίσως αυτή η ασημαντότητά τους με έκανε να τις τυπώσω με χρώμα…

…Και πρόσωπα. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες με πόζες φυσικές, όχι στημένες… Πρόσωπα σκυμμένα που μετράνε τα ρέστα που βάζουν τα ψώνια στις σακούλες, άλλοτε σοβαρά, άλλοτε γελαστά… Εικόνες που επαναλαμβάνονται καθημερινά...

 

 
 

Στη σελίδα ΕΔΩ είναι μερικές δικές μου φωτογραφίες από την έκθεση,
κι ΕΔΩ κάποιες παλιές φωτογραφίες από το χωριό (κυρίως από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον)