Α. Υλικά – Εξοπλισμός:

• μακρύ παντελόνι (απαραίτητο όταν κυκλοφορείς μέσα σε χόρτα – σε γλυτώνει από αρκετά τσιμπήματα)
• καπέλο (απαραίτητο για να ρίχνεις σκιά όπου χρειάζεται και σε γλυτώνει από την ηλίαση)
• μια φωτογραφική μηχανή με δυνατότητα μάκρο (προαιρετική, αν την ξεχάσεις απλά κάνεις την βόλτα σου και μαζεύεις λουλούδια)
• και λίγο ...τρέλα (για να παραβλέψεις αυτούς που λένε «κοίτα κοτζαμ άνθρωπος και ασχολείται με τα μπουρμπούτσαλα= ζουζούνια»)

Β. Τοποθεσίες:

 Λίγο πολύ παντού. Για πραγματικό ζουζουνοσαφάρι απαραίτητο ένα καλό λιβάδι με αγριόχορτα σαν το πιο κάτω ή ένας κήπος.

Γ. Ώρες:

Θεωρητικά όλη την ημέρα αρκεί να θυμόμαστε πως τα έντομα είναι ευαίσθητα στις αλλαγές  της  θερμοκρασίας. Ειδικά μέχρι το μεσημέρι έχουμε αρκετό φως (άκρως απαραίτητο) και πολλά ζουζούνια. Τότε πάνε και για φαγητό. Μειονέκτημα: Έχει πολύ ζέστη το  καλοκαίρι και ορισμένα ζουζούνια είναι πιο ατίθασα – προσεκτικά.
Το απόγευμα  κλείνουν τα περισσότερα λουλούδια, σπάει η τροφική αλυσίδα η θερμοκρασία πέφτει και τα ζουζούνια λουφάζουν. Έχεις λιγότερο φως (πρόβλημα), τα ζουζούνια είναι εμφανώς λιγότερα (πάλι πρόβλημα) αλλά είναι πιο χαλαρά και προσιτά.
Α!!! και μη φυσάει.

Γ. Ρυθμίσεις μηχανής:

 Τα αυτόματα προγράμματα θα μας καλύψουν σε πάρα πολλές περιπτώσεις ειδικά αυτό της αυτόματης εστίασης, Αν θέλουμε κάτι παραπάνω τότε η χειροκίνητη εστίαση είναι μονόδρομος και θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι για να βγει το ζουζούνι μας καθαρό και εστιασμένο χρειαζόμαστε μεγάλο βάθος πεδίου και γρήγορη ταχύτητα γιατί διαφορετικά το παραμικρό κούνημα της μηχανής ή του ζουζουνιού θα «γράψει» αμέσως

.


Ο  κανόνας λέει μικρό διάφραγμα f (μεγάλο νούμερο) για μεγάλο βάθος πεδίου. Αλλά το μικρό διάφραγμα θέλει πολύ χρόνο, αργές ταχύτητες (μικρό νούμερο) οι οποίες με τη σειρά τους θέλουν πολύ σταθερό χέρι ή τρίποδο. Τα ζουζούνια όμως δεν είναι μοντέλα να τα στήσεις και να περιμένουν εσένα με το τρίποδο οπότε αναγκαστικά ανεβάζουμε ταχύτητα αλλά τότε χάνουμε  σε βάθος και το πρόβλημα επανέρχεται.
Στην πράξη βέβαια μετά από κάμποσες φωτογραφίες βρίσκεις τους ιδανικούς συνδυασμούς ανάλογα με το μέγεθος και την κινητικότητα του ζουζουνιού.
Πάντως ο κανόνας ισχύει (μικρό διάφραγμα &  μεγάλη ταχύτητα) ειδικά για τα ατίθασα και τα μεγάλου μεγέθους!!!

Δ. Στο δια ταύτα:

Κάνουμε μια βόλτα στον χώρο που έχουμε διαλέξει αργά . Ζουζούνια υπάρχουν παντού Στο έδαφος, πάνω στα φυτά, σε λουλούδια σε κλαδιά δέντρων. ’λλα ζωηρόχρωμα άλλα μουντά άλλα καμουφλαρισμένα

 

ή κρυμμένα.



Φωτογραφίζουμε πρώτα τα πιο χαλαρά. Αρκετά πετάνε μακριά μας αλλά αν περιμένουμε ακίνητοι στο ίδιο μέρος υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ξαναγυρίσουν και να καθίσουν κοντά μας. Μη νευριάσουμε αν φεύγουν συνέχεια μακριά μας και πάμε να τα φωτογραφίσουμε «στο φτερό» γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων θα καταλήξουμε εδώ:



Αργά και υπομονή. Βολεύει δε πολλές φορές να τραβήξουμε από λίγο μακρύτερα, να πλησιάσουμε να ξανατραβήξουμε  και πιο κοντά κλπ.. Έτσι και να φοβηθεί και να πετάξει το ζουζούνι έχουμε μια φωτογραφία που αν είναι καθαρή μπορούμε να την «μεγαλώσουμε» κροπάροντάς την.



Φωτογραφίζουμε από διαφορετικές γωνίες – όχι μόνο από πάνω ή πλάι.



Πειραματιζόμαστε με το το βάθος πεδίου (προσέχοντας πάντα να είναι εστιασμένο το κεφάλι τουλάχιστον του ζουζουνιού).



*Προσέχουμε  το φόντο – όσο είναι δυνατόν- να είναι ομοιόμορφο. Ειδικά οι πολύ φωτισμένες – καμένες  περιοχές φαίνονται άσχημα.



Κλαδάκια ή κομμάτια λουλουδιών φύλλων κλπ που είναι μπροστά από το ζουζούνι μας χαλάνε πολλές φορές μια όμορφη φωτογραφία. Μερικές φορές παίζοντας με την εστίαση και το βάθος πεδίου μπορούμε να τα θολώσουμε  τόσο πολύ που τα μικρότερα απ' αυτά πρακτικά «εξαφανίζονται»
*Όσο πιο κοντά πλησιάσουμε τόσο πιο εντυπωσιακές κατά τεκμήριο φωτογραφίες βγαίνουν αλλά  και ένα ζουζούνι πάνω σ' ένα λουλούδι ή πρασινάδα δίνει ενδιαφέρουσες  φωτογραφίες ας είναι πιο μικρό.



Αρκεί να μην το παρακάνουμε:



Ένα τρίποδο είναι δύσχρηστο στη φύση αλλά ένα μονόποδο που αυξομειώνει καθ' ύψος  και πιο εύκολα μετακινείται και  θα βοηθήσει σε πολλές περιπτώσεις.
Βάζουμε (αν υπάρχει επιλογή στη μηχανή μας) το sharpen στο 0.  Αν χρειαστεί μπορούμε να αυξήσουμε την οξύτητα των φωτογραφιών στον υπολογιστή μας.
Το ISO στο 100. Μεγαλύτερο μας δίνει μεγαλύτερες – γρηγορότερες ταχύτητες, ειδικά με λιγότερο φως, αλλά χάνουμε σε οξύτητα και έχουμε περισσότερο θόρυβο.



Το φλας βοηθάει να παγώσει το θέμα μας αλλά τα ενσωματωμένα στις μηχανές από τόσο κοντά ή εμποδίζονται από τον φακό που ρίχνει τη σκιά του...



...ή ισοπεδώνουν τα χρώματα και «καίνε» περιοχές  στα πιο γυαλιστερά ζουζούνια.

Ένα φλας δαχτυλίδι είναι μια καλή λύση...

...ή και μερικές ιδεοκατασκευές

μπορούν να αποδώσουν πολύ καλά. Κάποιες ιδέες κι  ΕΔΩ

επιστροφή